گزارشگران بدون مرز خواهان محکوم شدن ايران در کميسيون حقوق بشر است

گزارشگران بدون مرز با حمايت از خواست خانواده های قربانيان خواهان محکوم شدن ايران در کميسيون حقوق بشر است ايران پس از ۱٩ سال محکوميت پي در پي در کميسيون حقوق بشر از سه سال پيش به بهانه ی پيشبرد گفتگوهای سازنده کشورها اروپايي با تهران از اين فرصت سود مي جويد و از مجازات مي گريزد. محکوم نشدن جمهوری اسلامي در کميسيون و عدم استفاده از موازين بين المللي برای مجبور کردن آن به رعايت اصول و موازين حقوق بشر منجر به نقض فاحش آزادی بيان و مطبوعات، و تجاوز آشکار به حقوق و کرامت انساني روزنامه نگاران در اين کشور شده است. کميسيون حقوق بشر بايد ايران را بدون انتظار پيشرفت در مذاکرات ديپلماتيک محکوم کند. امروز٢٦ اسفند ماه در ژنو و در برابر مقر کميسيون حقوق بشر گروهي از خانواده های قربانيان نقض حقوق بشر در ايران از جمله اعضای خانواده های قربانیان قتل های زنجیره ای ، داريوش و پروانه فروهر، محمد مختاری و محمد جعفر پوينده، پيروز دوانی و ناصر زرافشان وکیل مدافع اين خانواه ها که در زندان بسر مي برد، با خواست عدالت و برای محکوم کردن جمهوری اسلامي تجمع مي کنند. خانواده ها ی اين قربانيان بيش از سه سال است که خواهان مجازات آمران اصلي اين جنايات هستند و برای دادخواهي به کميسيون حقوق بشر سازمان ملل و ديگر نهادهای بين المللي شکايت کرده اند. تا امروز پاسخي به آنها داده نشده است. گزارشگران بدون مرز از خواست عادلانه آنها حمايت و خواهان آن است که کميسيون حقوق بشر برای اجرای عدالت هر چه در توان دارد بکار گيرد. از برگزاری اجلاس سال گذشته ی کميسيون حقوق بشر در اسفند ماه ۱٣٨٢ تا امروز در ايران ده ها نشريه توقيف و بيش از شصت روزنامه نگار توسط مقامات قضايي- امنيتي احضار و مورد بازجويي وتهديد قرار گرفته اند. بسياری از اين روزنامه نگاران دستگطر شده قرباني شکنجه سفيد هستند و ماه ها در سلول های انفرادی زنداني بوده اند. برخي از زندانيان به هنگام بازجويي متحمل شکنجه های فيزيکي از جمله شلاق بر کف پا زدن نيز بوده اند. ايران امروز با سيزده روزنامه نگار و وبلاگ نويس زنداني بزرگترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است. در سال ٢٠٠۱ طي نامه ای دولت جمهوری اسلامي ورود گزارشگران ويژه ی کميسيون حقوق بشر را پذرفت. از آن تاريخ تا امروز فقط دو گزارشگر گروه های کاری سازمان ملل در باره ی دستگيری های خودسرانه و آزادی بيان و مطبوعات، آقايان لويي ژوانه و آمبي ليگابو در بهمن ماه ۱٣٨٢ و آبان ماه ۱٣٨٣ از ايران ديدن کرده اند و گزارشات خود را منتشر کرده اند. گزارشگران سازمان ملل در گزارشات خود بر بدتر شدن وضعيت آزادی بيان و مطبوعات با افزايش تعداد روزنامه های توقيف شده و زنداني کردن روزنامه نگاران که در اغلب اوقات، مدت زنداني بودنشان بيشتر از زمان قانوني برای بازداشت موقت است، سرکوب منظم هر گونه نظر انتقادی نسبت به نهادهای سياسي و مذهبي، ايجاد جو رعب و وحشت که به خودسانسوری منجر شده است، اجرای رويه های خودسرانه توسط نهادهای قضايي که ابتدايي ترين حقوق متهم چون داشتن حق وکيل را ناديده مي گيرد و محاکمه در پشت در های بسته بدون حضور وکيل مدافع صحه نهاده اند. اين دو گزارشگر همچنين بر وجود شرايط دشوار در مدت بازداشت و از جمله نگاهداری زنداني به شکل طويل المدت در سلول های انفرادی که مصدق بارز تسهيل شکنجه است تاکيد کرده اند. گزارشگران بدون مرز يادآور می شود که : با سيزده روزنامه نگار زندانی، ايران بزرگ ترين زندان روزنامه نگاران در خاورميانه است علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ايران ازجمله سي و شش رهبر و مقام دولتی در جهان است، که از سوی گزارشگران بدون مرز بعنوان دشمنان آزادی مطبوعات برگزيده شده است از سه سال پيش ابزارانگاری شدن کميسيون حقوق بشر و در خدمت اهداف سياسي قرار گرفتن آن از سوی نهاد های بين المللي و بخشي از مسئولان سازمان ملل طرح و مورد انتقاد قرار گرفته است. گزارشگران بدون مرز ديروز همزمان با آغاز شصت ويکمين اجلاس کميسيون حقوق بشر ، در اعتراض به اين ابزارانگاری شدن با نشاندن پلاکاردهای بزرگي که در آن روزنامه نگاری در پشت ميله های زندان مشاهده مي شد به مصاحمه با کشورهای ناقض حقوق بشر و حضور کشورهايي که خود سرکوبگر آزادی و حقوق بشر هستند در کميسيون اعتراض کرد.