هیچ کس نباید قربانی \"ناپدید\" کردن اجباری شود

به مناسبت ٣٠ اگوست (٨ شهریور) روز جهانی ناپدید کردن اجباری گزارش گران بدون مرز اعلام می‌کند. که کشورهای زیادی هنوز قوانین جهانی را در این باره نقض می‌کنند. میثاق جهانی در حمایت از همه افراد علیه ناپدید کردن اجباری از سوی مجمع عمومی سازمان ملل در سال ٢٠٠٦ به تصویب رسیده است. گزارش‌گران بدون مرز خواهان اجرای این میثاق از سوی همه‌ی کشورهاست. تا امروز تنها ٩٠ کشور در جهان آنرا امضا و ٢٩ کشور انرا تصویب کرده‌اند. مبارزه علیه ناپدید کردن اجباری مبارزه‌ای است ضد کشورهای خودکامه و خودسر. ناپدید کردن اشکال مختلفی را در بر می‌گیرد. بازداشت مخفیانه در زندان و یا خانه‌های امن، محروم کردن خانواده‌ها از اطلاعات در باره محل بازداشت و سرنوشت زندانی، آدم ربایی که گاه منجر به کشتن می‌شود. ناپدید کردن افراطی‌ترین ستمی است که فعالان حقوق بشر،مخالفان، روزنامه نگاران مستقل و مدافعان آزادی بیان را که همواره در خط اول مبارزه با رژیم‌های تمامیت‌خواه قرار دارند،هدف قرار می‌دهد. دیکتاتورها علاوه بر سانسور سخن آزاد و عدالت، به حاملان این صداها نیز یورش می‌برند. این اقدامات که نقض فاحش حقوق جهانی و در برخی مواقع حتا نقض حق حاکمیت دولت است، باید به روشنی محکوم شوند. بدون مبارزه جدی علیه این آسیب‌ها و رعایت موازین ابتدایی در باره حقوق متهم به هنگام دستگیری و بازداشت، هیچ گونه پیشرفتی برای آزادی‌های بنیادین ممکن نیست. باید برای دولت‌ها پیگرد آمران و عاملان این جنایات به اولویت بدل شود. ماده دو میثاق جهانی در حمایت از همه افراد علیه ناپدید کردن اجباری بازداشت، دستگیری، ربودن يا هر شكل ديگر محروم کردن از آزادی از سوی ماموران دولت يا اشخاص يا گروه‌هایی که با مجوز، حمايت، رضايت و یا عدم مخالفت دولت، انجام می‌شود را ناپدید کردن تعریف و انرا ممنوع کرده است. گزارش‌گران بدون مرز تائید می‌کند که ایران و چین از ناپدید کردن اجباری بعنوان ابزاری در خدمت سانسور آزادی بیان استفاده می‌کنند. سرکوب شورش‌های لیبی و سوریه منجر به بازداشت‌های غیر قضایی بسیاری از حرفه‌کاران رسانه‌ها شد. در مکزیک تعداد زیادی از موارد ناپدید کردن هنوز روشن نشده است. شرایط غیر انسانی زندانیان در اریتره، کشوری که گویی جامعه جهانی فراموشش کرده است، نیز باید همچون نمونه‌ای از ناپدید کردن طرح شود. در پاکستان خطرناک‌ترین کشور برای حرفه‌کاران رسانه‌ها ناپدید کردن امری رایج است. ایران : در اواخر مرداد ماه ١٣٧٧ پيروز دوانی صاحب امتياز نشريه پيروز ناپديد شد و پيکر او نيز تا به امروز پيدا نشده است. روزنامه‌ی کار و کارگر درشماره ی ٧ آذر ١٣٧٧ خبری مبنی بر شايعه اعدام پيروز دوانی منتشر کرد. در آذر ماه ١٣٧٩ اکبر گنجی روزنامه نگار صبح امروز که قتل های زنجيره ای را پيگيری می‌کرد، در جريان محاکمه‌ی خود در دادگاه انقلاب اسلامی با تائيد خبر کشته شدن این روزنامه‌نگار، غلامحسين محسني اژه ای دادستان دادگاه ويژه روحانيت وقت (وزير اطلاعات سابق و دادستان کل کشور) را آمر کشتن وی معرفی کرد. هیج تحیق و برسی از سوی دستگاه قضایی در این باره انجام نگرفته است. کوهیار گودرزی از تاریخ ٩ مرداد ماه بازداشت مخفیانه بسر می‌برد. و تاکنون محل و علت بازداشت وی نامعلوم است مقامات قضایی از دادن هر گونه اطلاعات از وی و محل بازداشتش خوداری می‌کنند. در چین فعال حقوق بشر و آزادی بیان گورود هو جین هو از تاریخ ٢٧ ژانویه ٢٠١١ زمان مرخص شدنش از بیمارستانی در مغولستان داخلی ناپدید شده است. وی از سال ٢٠١٠ برای انتشار فراخوانی بر روی اینترنت و درخواست آزادی مخالفان مغولی در بازداشت خانگی بسر می برد. در پاکستان رحمت الله درپاخل خبرنگار پاکستانی از تاریخ ١١ اگوست ٢٠١١ ناپدید شده است. در سریلانکا پارگت اکنلیگود در شهر کلمبیا از تاریخ ٢٤ ژانویه ٢٠١٠ ناپدید شده است. تا امروز هیچ پیشرفتی در پرونده قضایی مشاهده نشده است. در اتیوپی بسیاری از روزنامه نگاران بازداشت شده به نبود اطلاعات در باره محل بازداشت و سرنوشت‌شان در چارچوب ناپدید کردن اجباری تعریف می‌شوند. معروف ترین آنها داویت اسحاق روزنامه‌نگار سوئدی اتیوپایی تبار و ینیان‌گذار هفته‌نامه سیتیت است. وی شدیدا بیمار است و بارها در بیمارستان‌های مختلف بستری شده است. ماتیووس هباتیب، سردبیر نشریه مکاله است که از تاریخ ٢٠ سپتامبر ٢٠٠١ بازداشت شده است و تاکنون هیچ خبری از وی منتشر نشده است. در مکزیک ماریا استر اگیلر کنسیب روزنامه‌نگار روزنامه‌ی دیاریو دو زامورا و کامبو دو میشوکان در ایالت میشوکان از سال ٢٠٠٩ ناپدید شده است. در ماه جون سال جاری لوپز اوتیز مسئول بخش خبر نشریه ال سور در ایلت معروف و توریستی گررو ناپدید شده است. در هر دو مورد دستگاه قضایی ناتوانی خود را در پیشبرد پرونده‌ها نشان داده است. در ویتنام در تاریخ ٣ اگوست شهروند وب‌نگار پاولوس لو سون در شهر هانوی به همراه تعداد بسیاری دیگربازداشت شده است. این دومین بار دستگیری او است. در کشورهای خاورمیانه خبرنگاران خارجی در لیبی از سوی مدافعان سرهنگ قذافی بازداشت و تا چندین روز هیچ اطلاعاتی در باره علت و محل نگاهداری آنها منتشر نشد. در سوریه نیز موارد ناپدید کردن در پی سرکوب گسترده‌ی اعتراضات از سوی نیروهای بشار اسد به روزنامه نگاران نیز رسیده است.