آلبوم ١٠٠ عکس از استیو مک‌کوری برای آزادی اطلاع رسانی

این البوم گزیده‌ی ١٠٠ عکس از افغانستان استیو مک‌کوری عکاس سرشناس است. وی در سال ١٣٥٨ پس از حمله‌ی اتحاد جماهیر شوروی سابق به این کشور، مخفیانه وارد افغانستان شد و چندین هفته را در آنجا بسر برد. در بازگشت عکس‌هایش را منتشر کرد، عکس‌هایی که به سرعت در سراسر جهان باز انتشار یافته و معروف شدند. این البوم دربرگیرنده‌ی بهترین عکس‌های استیو مک‌کوری از سه دهه گذشته افغانستان است که از سوی وی انتخاب شده‌اند. در این البوم مقاله‌ای از نجیبه ایوبی روزنامه‌نگار نامدار افغانستان نیز منتشر شده است که نگاهی دارد به اهمیت عکس در این کشور

چشم شیشه ای درافغانستان

نجیبه ایوبی فضل زمانیکه جهان رو به صنعتی شدن گذاشت ضرورت ایجاد آزادی بیان و رسانه ها به وجود آمد،روشنفکران و نخبه گان جوامع مختلف که پا به پای تغیرات و زمان پیش رفته بودند به مثابه رهبران افکار عمومی معنی یافته و جایگاه خود را یافتند و در ایجاد فضای لازم به آزادی بیان و آوردن تغییر در افکار عمومی تلاش های دوامداری را پی ریختند. و اما در افغانستان ضرورت تغیر افکار عمومی اندکی دیر تر و همزمان با نهضت مشروطه آغاز یافت فراز و فرود های بیشماری را طی کرد و بد بختانه تا امروز قربانی میگیرد . در افغانستان رسانه های چاپی ١٠٠ سال،رادیو ٨٧سال و تلویزیون در حدود ٤٠ سال سابقه دارند ولی سابقه عکس به عنوان یک رسانه مهم بیشتر از همه آنهاست . اولین عکس در افغانستان توسط عکاس بریتانیایی ( جان بورک )از امیر عبدالرحمن خان گرفته شد .( این عکس ضمیمه است) بعدآ امیر حبیب الله خان طی یک سفر در بریتانیا یک عراده موتر،یکپایه کمره عکاسی و یک سیت تلفون به صورت تحفه در یافت کرد که بالافاصله به عکاسی پرداخت ،عکس هایی که حبیب الله خان میگرفت در سراج الاخبار به چاپ میرسید ،گفته میشود که او از هندوستان تعدادی وسایل عکاسی وارد و در شمال شرق ارگ شاهی استدیوی عکاسی ساخته بود که در آن عکس های شهزاده ها و رجال گرفته میشد و به فروش میرسید و درامد آن برای کمک به یتیم خانه اختصاص داده شده بود. اولین عکاسان افغانستان که توسط امیر حبیب الله خان آموزش داده شدند عبارت بودند از:میر حسام الدین ،میر عبدالرووف ،سید جواد،امان بیگ شغنانی ومحمد ایوب میر زاده . در دوره شاه امان الله عکاسی از قصر شاهی به بیرون آمد و کمره های بیشتری به کشور آورده شد حتی در یک مورد خود شاه از یک سفر اروپایی خود تعدادی کمره به کشور آورد و زمینه ترویج بیشتر عکاسی را فراهم کرد . تا قبل از تحول هفت ثور اهمیت عکاسی یادگاری و بنا های تاریخی و مناظر طبیعی بیشتر از عکس های خبری بود ولی با آغاز جنگ های داخلی عکاسی خبری رایج شده و عمومیت یافت . اتفاقات جنگهای داخلی ومسایل مربوط به آن در پاکستان و ایران توسط فوتوژورنالستان عکاسی میشد و در رسانه های داخل و خارج کشور به چاپ میرسید ،کی میتواند نقش فوتوژورنالستان بین المللی به خصوص آقای مک کوری را در انعکاس اخبار افغانستان در سطح جهان نا دیده گیرد ؟ بعد از سقوط داکتر نجیب الله و آغاز جنگهای کابل (که ٦٥ هزار کابلی را به کام مرگ کشانید) با آنکه عکس برداری از جنایات تکان دهنده ای که در مناطق مختلف به خصوص در کابل (١٩٩٢) انجام میشد از جانب گروه های مسلح ممنوع شده بود اما با وجود آنهم بعضآ عکس هایی به رسانه های بیرون از کشور درز کرده چاپ میشد و جهان را از آنچه در افغانستان رخ میداد با خبر میساخت.( عکاسان خارجی در اینموردموثر تر بودند). روزگار سختی بود برای اطلاع رسانی به خصوص اطلاع رسانی تصویری . ژورنالستان ،فرهنگیان،عکاسان،فلمبرداران وهمه آنانی که به نحوی با خبر و خبر رسانی سر و کار داشتند یا از کشور فرار کرده بودند و یا زیر فشار های امنیتی درداخل کشور یا در ایران و پاکستان زنده گی میکردند ،جامعه خبر نگاری و فرهنگی افغانستان هم در داخل و هم در خارج از مرز ها در این دوره قربانیها داده است. هرگز تصور نمیشد از آن بد تر شود اما با رویکار آمدن طالبان شاید مردم افغانستان فقط مردمی در دنیا بودند که شاهد به دار کشیدن فلم ها و نابودی عکس ها حتی عکس هاو فلم های خانواده گی خود بودند. استفاده از کمره و تصویربه صورت قطع ممنوع و یگانه تلویزیون کشور که در دست طالبان بود رسمآ تعطیل بود و در یگانه روزنامه آنزمان (شریعت) هم عکس موجودات زنده چاپ نمیشد،عکاسی گناه شمرده میشد و کسانی که به صورت مخفی به عکاسی میپرداختنند در حقیقت با جان خود بازی میکردند . با وجود این همه مشکلات تقریبآ از همه رویداد های بزرگ کشور عکس هایی وجود دارد که به همت فوتو ژورنالستان متعهد افغان برداشته شده است. وقتی صفحه برگشت و نظام جدید به رهبری حامد کرزی و به حمایت جامعه بین المللی در افغانستان در کشور حاکم شد زمینه های رشد و تغییر در عرصه های مختلف به وجود آمد که پرداختن به عکاسی مسلکی یکی از این عرصه ها ست،از چند سال به این طرف عکس هایی از عکاسان افغان جوایز بین المللی را در یافت میکنند که نام های نجیب الله مسافر و مسعود حسینی همیشه در صدر لست قرار دارد. نهاد ها و موسسات زیادی ایجاد گردیده که به فعالیت های مربوط به عکس و فلم میپردازند و روزنه هایی را میمانند که میشود از آن جایگاه و آینده روشن عکس را در افغانستان مشاهده کرد . آلبوم های گزارش‌گران بدون مرز سری تازه البوم‌های گزارش‌گران بدون مرز به صورت فصل‌نامه منتشر می‌شوند و مجموعه‌ای از عکس‌های يک هنرمند و يا عکاس مشهور است که در اختیار سازمان گذاشته می‌شوند. بهای اين آلبوم ۹٠.۹ يورو است و در تمامي روزنامه فروشي‌ها به فروش مي رسد. حاصل فروش اين آلبوم تماما به حساب گزارش‌گران بدون مرز ريخته مي‌شود، و تامين کننده اصلي درآمد سازمان برای دفاع از آزادی اطلاع رسانی و روزنامه‌نگاران در بند است. گزارش‌گران بدون مرز هر ساله صدها بورس همیاری را به روزنامه‌نگاران و یا مطبوعات آسیب دیده و یا برای توسعه پایدار آزادی بیان اهدا می‌کند. تامین هزینه کارزارهای اطلاع رسانی در جهان برای حساس کردن افکار عمومی به آزادی اطلاع رسانی در جهان و یا برای آزادی یک روزنامه‌نگار زندانی و یا محکوم به اعدام شده از جمله از طریق فروش این آلبوم‌ها تامین می‌شود. خرید این آلبوم کمک به حفظ استقلال گزارش‌گران در دفاع از آزادی اطلاع رسانی در جهان و همیاری برای آزادی روزنامه‌نگاران زندانی است.