تغییر دولت‌ها با انتخابات در دو کشور قاره‌های آمریکا به نفع روزنامه‌نگاران تمام شد. در آمریکای جنوبی برزیل (۹۲ام) خروج ژائیر بولسونارو (Jair Bolsonaro) از قدرت که در دوران چهار ساله ریاست‌جمهوری‌اش به گونه‌ای نظام‌مند به روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها حمله می‌کرد، نوید از بازگشت به حالت عادی روابط میان دولت و رسانه‌ها داشت. این کشور در رده‌بندی ۱۸ رتبه صعود کرد که رکوردی بی‌سابقه برای منطقه بود. در آمریکای شمالی، در ایالات متحده (۳ رتبه سقوط به ۴۵ام)، دولت بایدن هم در مقایسه با دولت پیش از خود رفتار بسیاری بهتری نسبت به رسانه‌ها نشان داده است. اما ایالات متحده در رده‌بندی کمی افت داشت چون رسانه‌ها هنوز با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند، دو روزنامه‌نگار به قتل رسیدند (جف جرمن (Jeff German) در ۲۰۲۲ و دیلان لیونز (Dylan Lyons) در ۲۰۲۳)، اقدامات قانون‌گذارانه برای تقویت آزادی رسانه‌ها، مانند قانون رسانه، در سال ۲۰۲۲ متوقف شدند، و دونالد ترامپ، رییس‌جمهور سابق، هنوز به حمله و تهدید رسانه‌ها ادامه می‌دهد.
در مناطق دیگر، قطبی شدن جامعه و بی‌ثباتی نهادهای سیاسی مشخصه بارز چندین کشور است که موجب خصومت‌ورزی و بی‌اعتمادی نسبت به رسانه‌ها می‌شود. بحران سیاسی شش سال گذشته در پرو (۳۳ رتبه سقوط به ۱۱۰ام) منجر به بی‌اعتمادی مردم هم به نهادهای کشور و هم به رسانه‌ها شده است. در هائیتی (۲۹ رتبه سقوط به ۹۹ام) افزایش روزافزون بی‌ثباتی سیاسی از زمان ترور رییس‌جمهور جوونل مویس (Jovenel Moïse) در ۲۰۲۱، بحران امنیتی وخیمی ایجاد کرد که منجر شد هائیتی به یکی از خطرناک‌ترین کشورهای منطقه برای روزنامه‌نگاران مبدل شود. در اکوادور (۱۲ رتبه سقوط به ۸۰ام) بی‌ثباتی حاصل از نفوذ روزافزون جرایم سازمان‌یافته باعث شده است فضای کار برای روزنامه‌نگاران بسیار بدتر شود. در مکزیک (۱ رتبه سقوط به ۱۲۸ام) خشونت شدید کارتل‌های مواد مخدر و همدستی مرتب آنان با مقامات و سیاست‌مداران محلی منجر به ادامه نابودی و تخریب روزنامه‌نگاری شده است.
ضداطلاعات و خشونت آنلاین
وضعیت در کشورهایی که دورنمای سیاسی آنها کمتر نوسان دارد هم بدتر شده است. استفاده از ضداطلاعات و پروپاگاندا که اغلب همراه با خشونت کلامی در فضای آنلاین علیه روزنامه‌نگاران و رسانه‌ها است، در حال عادی شدن به مثابه رویکردی برای سیاست‌مدارانی است که به دنبال مهار بیشتر بحث و نظر عمومی هستند. کاستاریکا (۱۵ رتبه سقوط به ۲۳ام)، اروگوئه (۸ رتبه سقوط به ۵۲ام)، و آرژانتین (۱۱ رتبه سقوط به ۴۰ام) که همواره در دوره‌های گذشته در رده‌بندی جهانی آزادی رسانه‌ها رتبه خوبی دریافت می‌کردند گواهی بر تاثیر این روند بر روزنامه‌نگاری هستند. کانادا (۴ رتبه صعود به ۱۵ام) و گویان (۱۱ رتبه سقوط به ۶۰ام) هم شاهد افزایش اذیت و آزار آنلاین، بویژه علیه روزنامه‌نگاران زن بودند.
در میان بدترین کشورهای رده‌بندی، دولت‌های خودکامه هنوز از بهانه‌هایی نظیر قطبی شدن جامعه، ثبات سیاسی و امنیت ملی بهره می‌گیرند تا هرگونه بدرفتاری علیه رسانه‌ها را توجیه کنند. در نیکاراگوئه (۲ رتبه صعود به ۱۵۸ام) روزنامه‌نگاران مستقل مجبور به فعالیت مخفیانه یا کار در تبعید شده‌اند. در کوبا (۱ رتبه صعود به ۱۷۲ام) قانون کیفری جدید بستری قانونی برای دولت فراهم آورده است تا بتواند با استفاده از آن به ارعاب و آزار روزنامه‌نگاران منتقد رژیم ادامه دهد.