عدم اعتماد به رسانه‌ها که با ادبیات ضد رسانه‌ای سیاست‌مداران، به ویژه در برزیل (۱۱۰)، کوبا (۱۷۳)، ونزوئلا (۱۵۹)، نیکاراگوئه (۱۶۰)،و السالوادور (۱۱۲)، تقویت می‌شود در حال گسترش است. این حمله‌های علنی که کاملا مشهود و زهرآگین هستند موجب تضعیف این حرفه و تعقیب کیفری نادرست‌کارانه روزنامه‌نگاران می‌شود و منجر به راه افتادن کارزارهای ترساندن و بدنام کردن، به ویژه علیه زنان، و آزار آنلاین روزنامه‌نگاران منتقد می‌شود.
نیکاراگوئه (۱۶۰) شاهد بیشترین سقوط در رده‌بندی بود (منفی ۳۹ رتبه) و وارد منطقه قرمز رده‌بندی شد. انتخاباتی مضحک که در نوامبر ۲۰۲۱ برگزار شد و دانیل اورتگا (Daniel Ortega) را برای چهارمین دوره پیاپی رییس جمهور کرد با سرکوب بی‌رحمانه صداهای منتقد همراه شد. آخرین سنگر رسانه‌های مستقل زیر فشار قرار گرفت و بسیاری از روزنامه‌نگاران مستقل که با تعقیب قضایی نادرست‌کارانه تهدید شده بودند مجبور به ترک کشور شدند.
وضعیت در السالوادور نیز خیلی نگران‌کننده است، کشوری که برای دومین سال پی‌در‌پی یکی از بیشترین سقوط‌ها را (منفی ۳۰ رتبه) در این منطقه داشت. از زمان قدرت گرفتن رییس‌جمهور نجیب بقیله (Nayib Bukele) در ۲۰۱۹، او وارد بازی خطرناکی شد و حمله‌ها و تهدیدها علیه روزنامه‌نگاران منتقد دولت خود را افزایش و رسانه‌ها را دشمنان مردم جلوه داد. این تمایلات اقتدارگرایانه به همراه تغییر اجباری قانون‌ها (از جمله قانونی درباره «ماموران خارجی» و اصلاحیه‌های قانون کیفری) کار روزنامه‌نگاران را پیچیده کرده است.
مکزیک (۱۲۷) همچنان یکی از مرگبارترین کشورهای دنیا برای رسانه‌ها است و در سال ۲۰۲۱ حداقل هفت روزنامه‌نگار در این کشور به قتل رسیدند. مکزیک در شاخص امنیت در جایگاه ۱۷۹ام از ۱۸۰ کشور قرار دارد.
کاستاریکا که نمونه بارز منطقه است با قرار گرفتن در رده هشتم همچنان از استثناهای این قاره است.
بی‌ثباتی مزمن و حمله‌ها در آمریکای شمالی
به لطف بهبودهای انجام یافته به دست دولت بایدن، مانند از سر گیری نشست‌های خبری کاخ سفید و اداره‌های فدرال، ایالات متحده (۴۲) در رده‌بندی ۲۰۲۲ دو پله صعود کرد. با این وجود هنوز به مشکلات مزمنی که بر کار روزنامه‌نگاران تاثیر می‌گذارد رسیدگی نشده است. از این میان می‌توان به ناپدید شدن نشریه‌های محلی، قطبی شدن نظام‌مند رسانه‌ها، و فرسایش روزنامه‌نگاری توسط سایت‌های مجازی و ایجاد فضایی خصومت‌آمیز و تهاجمی علیه روزنامه‌نگاران اشاره کرد.
در حالی که کانادا (۱۹) همواره تعهد جدی خود را نسبت به استانداردهای جهانی برای آزادی رسانه‌های و حفاظت از کارهای آنان نشان داده است، اما در سال ۲۰۲۲ خبرنگاران کانادایی هنگام پوشش «کاروان آزادی» با رفتاری خصمانه، ممنوعیت دسترسی، تهدید به مرگ و آزار مواجه شدند. کاروان آزادی تظاهراتی در اعتراض به تمهیدات بهداشتی دولت بود. در اتفاق نگران‌کننده دیگری، مقام‌های کانادایی نیز روزنامه‌نگاران را هنگام پوشش اعتراض مردم بومی به احداث خط لوله نفت در ایالت بریتیش کلمبیا بازداشت کردند. کانادا در سال ۲۰۲۲ با پنج رتبه سقوط به رده ۱۹ رسید که به دلیل رفتار نامناسب با روزنامه‌نگاران هنگام پوشش کاروان آزادی و اعتراض مردمان بومی بود.
در منطقه کارائیب، ترینیداد و توباگو (۲۵) پیشرفت قابل توجهی داشت. اصلی‌ترین دلیل آن حکم دادگاه عالی کشور به نفع حفاظت از منابع روزنامه‌نگاران بود که می‌تواند تاثیرهای مثبتی بر کار روزنامه‌نگاران در سراسر منطقه داشته باشد. گویان (۳۴) نیز شاهد صعود قابل توجهی در رده‌بندی ۲۰۲۲ بود که به دلیل دورنمای رسانه‌ای قوی و این واقعیت است که روزنامه‌نگاران در این کشور در کل در فضایی ایمن و بدون ترس از خشونت یا حمله جسمی کار خود را انجام می‌دهند.